We hebben de tropische donderbuien doorstaan, iedereen leeft nog, maar het is frisjes; 21 graden met een frisse wind vanuit de tropische bossen achter ons hoog op de heuvels. Vanavond om 23:00 weer op pad voor een lange reis. Ooit zongen we hier op het wijsje van Jingle Bells: “Jungle track, Jungle track, in Bukit Lawang. See the monkeys in the trees, see Orang-Utan”, en dan eindeloos herhalen met (te) veel bier op. Nu vind het personeel het leuk om vandaag alle dames te verrassen met een fruitontbijt, onder het luid zingen van het volkslied van BL. Ze keken wel flink verbaasd toen wij het lied uit volle borst meezongen. Mijn zwager Sacha heeft graag alles onder controle en zit het liefst 4 uur voor vertrek op het vliegveld. Ik zeg hem bij de lunch dat ik voor de zekerheid nog even ga navragen of het duidelijk is dat we om elf uur in de avond worden opgehaald. Ik kom terug bij Sacha en vertel hem dat er een kleine vertraging in zit; Usit de chauffeur haalt het niet om elf uur hier te zijn, maar komt waarschijnlijk een half uurtje later. Voordat hij een volledige zenuwinzinking nabij is stel ik hem gerust dat dat een grapje is; je kunt met je grapjes soms te ver gaan Luud! Rond een uur of vier krijgt hij echter een bericht van Lion Air dat de vlucht van 06:30 geannuleerd is en we contact moeten opnemen om de vlucht óf te annuleren of om te boeken. Je begrijpt het al; complete radeloosheid, woede, paniek! We vragen de manager van het hotel om hulp, hij boekt om en we vliegen dan drie kwartier eerder en besluiten dan maar om 9 uur weg te gaan zodat we in ieder geval op tijd zijn. Eerst een stukje achterop de brommer, dan het busje in. Het is nog steeds 9 november 23:55 als we op het vliegveld zijn en morgen gaan we verder met vliegtuig, taxi, trein en taxi naar Yogjakarta. Welterusten wat ons betreft vanuit Medan!