14
14 en 15 november. Gisteren hebben we een opleidingsinstituut bezocht voor studenten in de verpleegkunde die parallel aam hun studie ook het Nederlands leren om later uitgezonden te worden naar Nederland. Onderweg mijn nieuwe bril verloren, maar ook weer teruggevonden, dus ik trakteer iedereen donderdag op een etentje in het beste restaurant van Jogjakarta! We komen buiten en zien voor de woning van de eigenaar tegenover ons een auto staan. Hier wordt aan huis de kat gewassen en gedroogd, inventief en effectief. De eigenaar van ons onderkomen heeft nog 3 soortgelijke vestigingen en zou zo maar een welgesteld mens kunnen zijn. Op mijn vraag of hij wellicht rijk is antwoord hij ter bevestiging met een onmiskenbaar Aziatisch antwoord: “I hope so”. We gaan zwemmen in het zwembad van één van zijn andere hotels en ook dat ziet er goed onderhouden uit. Netjes, schoon, fris geverfd. Neem je echter wat moeite om verder te kijken, om in te zoomen, dan zie je ook hier weer het bewijs dat de mens uiteindelijk aan de natuur ten onder zal gaan, mits wij die natuur een stapje voor zijn en haar eerder vernietigen; en we zijn wat dat betreft goed op weg! Wat ooit ongeroerd ijzererts was, door mensenhanden opgegraven en vervormd tot een metalen plantenbak met hengsels, een attribuut, wordt nu door de natuur teruggenomen; langzaam maar definitief wordt het teruggebracht naar moeder Aarde.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}